спалкава́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
спалкава́нне | спалкава́нні | |
спалкава́ння | спалкава́нняў | |
спалкава́нню | спалкава́нням | |
спалкава́нне | спалкава́нні | |
спалкава́ннем | спалкава́ннямі | |
спалкава́нні | спалкава́ннях |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)