спалахну́ць

‘спалохаць, перапалохаць каго-небудзь, што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. спалахну́ спалахнё́м
2-я ас. спалахне́ш спалахняце́
3-я ас. спалахне́ спалахну́ць
Прошлы час
м. спалахну́ў спалахну́лі
ж. спалахну́ла
н. спалахну́ла
Загадны лад
2-я ас. спалахні́ спалахні́це
Дзеепрыслоўе
прош. час спалахну́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)