спаго́нніца
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
спаго́нніца | спаго́нніцы | |
спаго́нніцы | спаго́нніц | |
спаго́нніцы | спаго́нніцам | |
спаго́нніцу | спаго́нніц | |
спаго́нніцай спаго́нніцаю |
спаго́нніцамі | |
спаго́нніцы | спаго́нніцах |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)