спаго́ннік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| спаго́ннік | спаго́ннікі | |
| спаго́нніка | спаго́ннікаў | |
| спаго́нніку | спаго́ннікам | |
| спаго́нніка | спаго́ннікаў | |
| спаго́ннікам | спаго́ннікамі | |
| спаго́нніку | спаго́нніках |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)