смолакурэ́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
| смолакурэ́нне | |
| смолакурэ́ння | |
| смолакурэ́нню | |
| смолакурэ́нне | |
| смолакурэ́ннем | |
| смолакурэ́нні |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)