слюнця́й
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| слюнця́й | слюнця́і | |
| слюнця́я | слюнця́яў | |
| слюнця́ю | слюнця́ям | |
| слюнця́я | слюнця́яў | |
| слюнця́ем | слюнця́ямі | |
| слюнця́ю | слюнця́ях |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)