славалю́б

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. славалю́б славалю́бы
Р. славалю́ба славалю́баў
Д. славалю́бу славалю́бам
В. славалю́ба славалю́баў
Т. славалю́бам славалю́бамі
М. славалю́бе славалю́бах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)