скару́чыць
‘скурчыць, сагнуць каго-небудзь, што-небудзь’
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час | ||
|---|---|---|
| скару́чу | скару́чым | |
| скару́чыш | скару́чыце | |
| скару́чыць | скару́чаць | |
| Прошлы час | ||
| скару́чыў | скару́чылі | |
| скару́чыла | ||
| скару́чыла | ||
| Загадны лад | ||
| скару́ч | скару́чце | |
| Дзеепрыслоўе | ||
| скару́чыўшы | ||
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)