сентымента́льнічанне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
сентымента́льнічанне | |
сентымента́льнічання | |
сентымента́льнічанню | |
сентымента́льнічанне | |
сентымента́льнічаннем | |
сентымента́льнічанні |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)