сенакашэ́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
| сенакашэ́нне | |
| сенакашэ́ння | |
| сенакашэ́нню | |
| сенакашэ́нне | |
| сенакашэ́ннем | |
| сенакашэ́нні |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)