сема́нтыка-сінтаксі́чны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. сема́нтыка-сінтаксі́чны сема́нтыка-сінтаксі́чная сема́нтыка-сінтаксі́чнае сема́нтыка-сінтаксі́чныя
Р. сема́нтыка-сінтаксі́чнага сема́нтыка-сінтаксі́чнай
сема́нтыка-сінтаксі́чнае		 сема́нтыка-сінтаксі́чнага сема́нтыка-сінтаксі́чных
Д. сема́нтыка-сінтаксі́чнаму сема́нтыка-сінтаксі́чнай сема́нтыка-сінтаксі́чнаму сема́нтыка-сінтаксі́чным
В. сема́нтыка-сінтаксі́чны (неадуш.)
сема́нтыка-сінтаксі́чнага (адуш.)		 сема́нтыка-сінтаксі́чную сема́нтыка-сінтаксі́чнае сема́нтыка-сінтаксі́чныя (неадуш.)
сема́нтыка-сінтаксі́чных (адуш.)
Т. сема́нтыка-сінтаксі́чным сема́нтыка-сінтаксі́чнай
сема́нтыка-сінтаксі́чнаю		 сема́нтыка-сінтаксі́чным сема́нтыка-сінтаксі́чнымі
М. сема́нтыка-сінтаксі́чным сема́нтыка-сінтаксі́чнай сема́нтыка-сінтаксі́чным сема́нтыка-сінтаксі́чных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)