сваяво́льнічанне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
| сваяво́льнічанне | |
| сваяво́льнічання | |
| сваяво́льнічанню | |
| сваяво́льнічанне | |
| сваяво́льнічаннем | |
| сваяво́льнічанні |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)