сваво́льнічанне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
сваво́льнічанне | |
сваво́льнічання | |
сваво́льнічанню | |
сваво́льнічанне | |
сваво́льнічаннем | |
сваво́льнічанні |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)