сваво́льнічанне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
| сваво́льнічанне | |
| сваво́льнічання | |
| сваво́льнічанню | |
| сваво́льнічанне | |
| сваво́льнічаннем | |
| сваво́льнічанні |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)