самахваста́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
| самахваста́нне | самахваста́нні | |
| самахваста́ння | самахваста́нняў | |
| самахваста́нню | самахваста́нням | |
| самахваста́нне | самахваста́нні | |
| самахваста́ннем | самахваста́ннямі | |
| самахваста́нні | самахваста́ннях | 
Крыніцы:
	
		
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)