самахвале́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
| самахвале́нне | самахвале́нні | |
| самахвале́ння | самахвале́нняў | |
| самахвале́нню | самахвале́нням | |
| самахвале́нне | самахвале́нні | |
| самахвале́ннем | самахвале́ннямі | |
| самахвале́нні | самахвале́ннях | 
Крыніцы:
	
		
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)