самафакусава́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
| самафакусава́нне | самафакусава́нні | |
| самафакусава́ння | самафакусава́нняў | |
| самафакусава́нню | самафакусава́нням | |
| самафакусава́нне | самафакусава́нні | |
| самафакусава́ннем | самафакусава́ннямі | |
| самафакусава́нні | самафакусава́ннях | 
Крыніцы:
	
		
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)