самату́жніцтва
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
| самату́жніцтва | |
| самату́жніцтва | |
| самату́жніцтву | |
| самату́жніцтва | |
| самату́жніцтвам | |
| самату́жніцтве |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)