самату́жнік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. самату́жнік самату́жнікі
Р. самату́жніка самату́жнікаў
Д. самату́жніку самату́жнікам
В. самату́жніка самату́жнікаў
Т. самату́жнікам самату́жнікамі
М. самату́жніку самату́жніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)