самасці́йнік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| самасці́йнік | самасці́йнікі | |
| самасці́йніка | самасці́йнікаў | |
| самасці́йніку | самасці́йнікам | |
| самасці́йніка | самасці́йнікаў | |
| самасці́йнікам | самасці́йнікамі | |
| самасці́йніку | самасці́йніках |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)