самасуцяшэ́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
| самасуцяшэ́нне | |
| самасуцяшэ́ння | |
| самасуцяшэ́нню | |
| самасуцяшэ́нне | |
| самасуцяшэ́ннем | |
| самасуцяшэ́нні |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)