самараскула́чванне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
| самараскула́чванне | самараскула́чванні | |
| самараскула́чвання | самараскула́чванняў | |
| самараскула́чванню | самараскула́чванням | |
| самараскула́чванне | самараскула́чванні | |
| самараскула́чваннем | самараскула́чваннямі | |
| самараскула́чванні | самараскула́чваннях |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)