самапраслаўле́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
| самапраслаўле́нне | |
| самапраслаўле́ння | |
| самапраслаўле́нню | |
| самапраслаўле́нне | |
| самапраслаўле́ннем | |
| самапраслаўле́нні |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)