самапераўтварэ́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
| самапераўтварэ́нне | самапераўтварэ́нні | |
| самапераўтварэ́ння | самапераўтварэ́нняў | |
| самапераўтварэ́нню | самапераўтварэ́нням | |
| самапераўтварэ́нне | самапераўтварэ́нні | |
| самапераўтварэ́ннем | самапераўтварэ́ннямі | |
| самапераўтварэ́нні | самапераўтварэ́ннях |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)