самапачува́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
| самапачува́нне | |
| самапачува́ння | |
| самапачува́нню | |
| самапачува́нне | |
| самапачува́ннем | |
| самапачува́нні |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)