самапа́с
‘той, хто выйшаў на ўласны хлеб’
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| самапа́с | самапа́сы | |
| самапа́са | самапа́саў | |
| самапа́су | самапа́сам | |
| самапа́са | самапа́саў | |
| самапа́сам | самапа́самі | |
| самапа́се | самапа́сах |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)