самапажыра́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
| самапажыра́нне | |
| самапажыра́ння | |
| самапажыра́нню | |
| самапажыра́нне | |
| самапажыра́ннем | |
| самапажыра́нні |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)