самакіро́ўны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. самакіро́ўны самакіро́ўная самакіро́ўнае самакіро́ўныя
Р. самакіро́ўнага самакіро́ўнай
самакіро́ўнае		 самакіро́ўнага самакіро́ўных
Д. самакіро́ўнаму самакіро́ўнай самакіро́ўнаму самакіро́ўным
В. самакіро́ўны (неадуш.)
самакіро́ўнага (адуш.)		 самакіро́ўную самакіро́ўнае самакіро́ўныя (неадуш.)
самакіро́ўных (адуш.)
Т. самакіро́ўным самакіро́ўнай
самакіро́ўнаю		 самакіро́ўным самакіро́ўнымі
М. самакіро́ўным самакіро́ўнай самакіро́ўным самакіро́ўных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)