самакіраўні́цтва
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
| самакіраўні́цтва | |
| самакіраўні́цтва | |
| самакіраўні́цтву | |
| самакіраўні́цтва | |
| самакіраўні́цтвам | |
| самакіраўні́цтве |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)