самазняве́чанне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
| самазняве́чанне | |
| самазняве́чання | |
| самазняве́чанню | |
| самазняве́чанне | |
| самазняве́чаннем | |
| самазняве́чанні |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)