самазахо́п
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| самазахо́п | самазахо́пы | |
| самазахо́пу | самазахо́паў | |
| самазахо́пу | самазахо́пам | |
| самазахо́п | самазахо́пы | |
| самазахо́пам | самазахо́памі | |
| самазахо́пе | самазахо́пах |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)