самазабудо́ўшчык
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| самазабудо́ўшчык | самазабудо́ўшчыкі | |
| самазабудо́ўшчыка | самазабудо́ўшчыкаў | |
| самазабудо́ўшчыку | самазабудо́ўшчыкам | |
| самазабудо́ўшчыка | самазабудо́ўшчыкаў | |
| самазабудо́ўшчыкам | самазабудо́ўшчыкамі | |
| самазабудо́ўшчыку | самазабудо́ўшчыках |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)