самавыпраме́ньванне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
самавыпраме́ньванне | |
самавыпраме́ньвання | |
самавыпраме́ньванню | |
самавыпраме́ньванне | |
самавыпраме́ньваннем | |
самавыпраме́ньванні |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)