самавыпрабава́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
самавыпрабава́нне | |
самавыпрабава́ння | |
самавыпрабава́нню | |
самавыпрабава́нне | |
самавыпрабава́ннем | |
самавыпрабава́нні |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)