самавынішчэ́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
самавынішчэ́нне | |
самавынішчэ́ння | |
самавынішчэ́нню | |
самавынішчэ́нне | |
самавынішчэ́ннем | |
самавынішчэ́нні |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)