самавало́данне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
самавало́данне | |
самавало́дання | |
самавало́данню | |
самавало́данне | |
самавало́даннем | |
самавало́данні |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)