самабы́тнік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| самабы́тнік | самабы́тнікі | |
| самабы́тніка | самабы́тнікаў | |
| самабы́тніку | самабы́тнікам | |
| самабы́тніка | самабы́тнікаў | |
| самабы́тнікам | самабы́тнікамі | |
| самабы́тніку | самабы́тніках |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)