самаблакава́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
самаблакава́нне | |
самаблакава́ння | |
самаблакава́нню | |
самаблакава́нне | |
самаблакава́ннем | |
самаблакава́нні |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)