самаатручэ́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
| самаатручэ́нне | |
| самаатручэ́ння | |
| самаатручэ́нню | |
| самаатручэ́нне | |
| самаатручэ́ннем | |
| самаатручэ́нні |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)