самаатручэ́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
самаатручэ́нне | |
самаатручэ́ння | |
самаатручэ́нню | |
самаатручэ́нне | |
самаатручэ́ннем | |
самаатручэ́нні |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)