самаатру́чванне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
самаатру́чванне | |
самаатру́чвання | |
самаатру́чванню | |
самаатру́чванне | |
самаатру́чваннем | |
самаатру́чванні |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)