самаасэнсава́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
самаасэнсава́нне | |
самаасэнсава́ння | |
самаасэнсава́нню | |
самаасэнсава́нне | |
самаасэнсава́ннем | |
самаасэнсава́нні |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)