самаапраўда́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
самаапраўда́нне | |
самаапраўда́ння | |
самаапраўда́нню | |
самаапраўда́нне | |
самаапраўда́ннем | |
самаапраўда́нні |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)