самаабучэ́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. самаабучэ́нне
Р. самаабучэ́ння
Д. самаабучэ́нню
В. самаабучэ́нне
Т. самаабучэ́ннем
М. самаабучэ́нні

Крыніцы: piskunou2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)