самаабвінава́чанне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
самаабвінава́чанне | |
самаабвінава́чання | |
самаабвінава́чанню | |
самаабвінава́чанне | |
самаабвінава́чаннем | |
самаабвінава́чанні |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)