самаабвінава́чанне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
| самаабвінава́чанне | |
| самаабвінава́чання | |
| самаабвінава́чанню | |
| самаабвінава́чанне | |
| самаабвінава́чаннем | |
| самаабвінава́чанні |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)