саба́чнік

‘асоба’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. саба́чнік саба́чнікі
Р. саба́чніка саба́чнікаў
Д. саба́чніку саба́чнікам
В. саба́чніка саба́чнікаў
Т. саба́чнікам саба́чнікамі
М. саба́чніку саба́чніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)