рыкну́ць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. рыкну́ рыкнё́м
2-я ас. рыкне́ш рыкняце́
3-я ас. рыкне́ рыкну́ць
Прошлы час
м. рыкну́ў рыкну́лі
ж. рыкну́ла
н. рыкну́ла
Загадны лад
2-я ас. рыкні́ рыкні́це
Дзеепрыслоўе
прош. час рыкну́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)