ры́зніца

‘памяшканне пры царкве’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. ры́зніца ры́зніцы
Р. ры́зніцы ры́зніц
Д. ры́зніцы ры́зніцам
В. ры́зніцу ры́зніцы
Т. ры́зніцай
ры́зніцаю		 ры́зніцамі
М. ры́зніцы ры́зніцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)