роўнапераме́нны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. роўнапераме́нны роўнапераме́нная роўнапераме́ннае роўнапераме́нныя
Р. роўнапераме́ннага роўнапераме́ннай
роўнапераме́ннае		 роўнапераме́ннага роўнапераме́нных
Д. роўнапераме́ннаму роўнапераме́ннай роўнапераме́ннаму роўнапераме́нным
В. роўнапераме́нны (неадуш.)
роўнапераме́ннага (адуш.)		 роўнапераме́нную роўнапераме́ннае роўнапераме́нныя (неадуш.)
роўнапераме́нных (адуш.)
Т. роўнапераме́нным роўнапераме́ннай
роўнапераме́ннаю		 роўнапераме́нным роўнапераме́ннымі
М. роўнапераме́нным роўнапераме́ннай роўнапераме́нным роўнапераме́нных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)