роўназапаво́лены

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. роўназапаво́лены роўназапаво́леная роўназапаво́ленае роўназапаво́леныя
Р. роўназапаво́ленага роўназапаво́ленай
роўназапаво́ленае		 роўназапаво́ленага роўназапаво́леных
Д. роўназапаво́ленаму роўназапаво́ленай роўназапаво́ленаму роўназапаво́леным
В. роўназапаво́лены (неадуш.)
роўназапаво́ленага (адуш.)		 роўназапаво́леную роўназапаво́ленае роўназапаво́леныя (неадуш.)
роўназапаво́леных (адуш.)
Т. роўназапаво́леным роўназапаво́ленай
роўназапаво́ленаю		 роўназапаво́леным роўназапаво́ленымі
М. роўназапаво́леным роўназапаво́ленай роўназапаво́леным роўназапаво́леных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)