раўназме́нны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. раўназме́нны раўназме́нная раўназме́ннае раўназме́нныя
Р. раўназме́ннага раўназме́ннай
раўназме́ннае		 раўназме́ннага раўназме́нных
Д. раўназме́ннаму раўназме́ннай раўназме́ннаму раўназме́нным
В. раўназме́нны (неадуш.)
раўназме́ннага (адуш.)		 раўназме́нную раўназме́ннае раўназме́нныя (неадуш.)
раўназме́нных (адуш.)
Т. раўназме́нным раўназме́ннай
раўназме́ннаю		 раўназме́нным раўназме́ннымі
М. раўназме́нным раўназме́ннай раўназме́нным раўназме́нных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)