расчарці́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. расчарчу́ расчэ́рцім
2-я ас. расчэ́рціш расчэ́рціце
3-я ас. расчэ́рціць расчэ́рцяць
Прошлы час
м. расчарці́ў расчарці́лі
ж. расчарці́ла
н. расчарці́ла
Загадны лад
2-я ас. расчарці́ расчарці́це
Дзеепрыслоўе
прош. час расчарці́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)